Karaman Bayram Yeri Anıları

Karaman çocukları bayramı bayram bilir,
Ramazanda Kurbanda bayrama doyarlardı.
Mahallede toplanıp bayram yerine gelir,
Eğlenceye birlikte sevinçle uyarlardı.

Buğday pazarı idi süslenen bayram yeri,
Salıncak, dönme dolap parlatırdı gözleri.
Meydanda uğuldardı satıcının sözleri,
Çocuklar uygun sesi yine de duyarlardı.

Oyuncakçı amcalar bayramın gözdesiydi,
Oğlanlar o meydanın küçük bir efesiydi;
Mantar tabancaları sanki erkek sesiydi,
Kızlara nişan alır art arda sayarlardı.

Büyükler kızlarının yanlarında beklerdi,
Arsız oğlan sataşsa azarlar, köteklerdi.
Kızların oyuncağı elbette bebeklerdi,
Satan, adama göre fiyatı ayarlardı.

Poligoncu, kasnakçı mahareti denerdi,
Kimi yetişkin çocuk oynatanı yenerdi.
Lakin saf delikanlı ütülürdü, sinerdi,
Kumar çadırlarında hırslıyı soyarlardı.

Kalabalık yerlerin yanlarında dururduk,
Yapılan tembih vardı, hep cepleri korurduk.
Atlıkarıncalarda küçükleri görürdük,
Büyükler biner ise teflere koyarlardı.

Tahterevalli vardı karşılıklı binilen,
Kaza olmasın diye dikkatlice inilen.
Orda yara alırdı dengelerde yanılan,
Yukardan aşağıya hızlıca kayarlardı.

Kemal Bayat Amcanın bayramda adı vardı,
Oyun aletlerinin apayrı tadı vardı.
Çocukları güldürmek gibi muradı vardı,
Dönen küçük atları boyayla eyerlerdi

Bisiklet kiralardık Hoca Ali Amcadan,
Kovboy gibi sıkardık mantarlı tabancadan.
Çok şeker tüketirdik kıvranırdık sancıdan,
Midesi bozulanlar bayramdan cayarlardı.

Bayramlar Karaman’da yaşanılacak gündü,
Otobüsle dolaşmak o günlerde mümkündü,
Parası az olanlar elbet faytona bindi,
Faytoncular atlarda yeleyi boyarlardı.

Tatlıcı, macuncular bayrama tat verendi,
Paralı olan çocuk muradına erendi.
Nevzat gözlemci idi, olanları görendi,
Gördüğünü yazardı, şiire uyarlardı.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat