Karaman'a Öyle Güzel Yağardı Yağmur

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur,
Kadın cam kenarında çayını yudumlarken,
Adam elleri cebinde gözyaşlarını saklar.
Aslında ikisi de ıslanır ama buluşamaz.

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur,
Çiftçinin yüzü güler, ağzı kulaklarında.
Şairin kalemi oynar mürekkep sınırlarda,
Kokar ne güzel toprağı buram buram.

Sus pus olmuş bir şehir
Katledercesine insanoğlu atmosferi,
Arabanın egzozundan çıkan hani şu duman, isi...
Gökyüzüne yayılmış bir hastalık sanki...

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur,
Su basan dükkânın isyan eden esnafı,
Duraklara saklanan vatandaşın saçma mizahı,
Göçü erteleyen kuşun saklanma merasimi...

Yağdıkça ıslatıyordu şehri,
Oluk oluk birilerinin kursağındaki sevinci akıyordu.
Sanki her damlada birilerinin hatıraları,
İşte öyle içerlemişti gökyüzü.

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur...
Kadın cam kenarında çayını yudumlarken,
Adam elleri cebinde gözyaşlarını saklar.
Her ikisi de habersiz ıslanır aslında:
Adam yağmurda,
Kadın adamın gözyaşında...