Karam Şiiri - Hamza Mamaş

Balköpüğü bakışlım,
Esmerim,
Aynım,
Kaderi kara,
Varlığı hediye olanım.

Sesinle sözün,
Kalbinle yüzün ayrı söylüyor.
Şuh kahkahalar süslerken yüzünü,
Yüreğin;
“ben yoruldum hayat, gelme üstüme” diyor.

Ben seni seyrediyorum şimdi uzaktan.
Yüreğimde yürüyüşünü duyuyorum.
Sana açılıyor gönül pencerem.
Bir matem havasıyla üzülüyorum.

Benim senli zamanlarım vardı.
Mevsim kıştı.
Kardı.
Borandı.
Lakin;
Ruhumu ısıtan bir çehren vardı.

Ellerini tutamıyor,
Seni unutamıyorum şimdi.
Ellerimde;
Üç beş satır yazı, birkaç fotoğraf.
Yüreğimde hüznün kaldı.