Karam Şiiri - Kalemsiz Şair Hasan

kalemi elime alıp
sana yönelip
yazacağım o kadar çok şey var ki
...ama yazamıyorum
SENİ;
cümle cümle
mısra mısra
sayfa sayfa
anlatmaya kalkıyorum
cesaretimi maruz gör
ama harfleri birleştiremiyorum

seni sana anlatan bir şiir yazmaya çalışıyorum
yazmaya cabalıyorum
ellerim donmuş kalem tutamıyorum
kagıda bakamıyorum

kendimi avutuyorum
hayyaller kurarak
ve
bir bakıyorum dalmışım uzaklara
SENİ DÜŞÜNÜYORUM...

YANI BAŞIMDASIN SANKİ
elinle bir tas su veriyorsun gibi
oysa benden öyle uzaksın ki
ne cağırsan duyarım ne de gelsen yoluna cıkarım
ama nedense birden yanımda buluveriyorum SENİ..

gercekleşmesi imkansız hülyalar içindeyim
sana söveceğime kalkıp kendime sövüyorum
yeter artık diyemiyorum sana
yetti artık diyorum kendi kendime

sana muhtac heran yüreğim
gözlerini özler gözlerim
anla kıymetimi anla sana biçtiğim değeri
bilmezsin anlayamazsın
sadece dayak yemiş çoçuk gibi kaçarken
sövebiliyorsun.ANLA SEVGİLİM

UYkularımı bölüyorsun her gece yarıları
uykumun en tatlı yerinde uyanıyorum

şiirlerime giriyorsun
mısralarıma kan oluyorsun
damarlarıma sızıyorsun
canım oluyorsun

yazdıgım bütün şiirleri gözlerine armağan ediyorum.
nokta koydugum her cümleden sonra aşkının ateşiyle yazıyorum
bütün cümleleri bitirmeden susamıyorum

içimde koparıyorum fırtınaları
dışarda koparsa kıyamet olacak
saklıyorum depremleri kalbimde
yeryüzünde koparsa yerle bir olur dünya
paramparça oluyor çiğerim
ama sana hiçbirşey söyleyemiyorum
SADECE SABREDİYORUM
VE

SENİ ÇOOoOoOoOK SEVİYORUM....