Karam Şiiri - Fadlı Doğan

Bir kız gördüm omzunda üç yıldız rütbesi yüzbaşı,
Onu gördüm gönlüm kaydı gözlerim oldu fal taşı,
Kimse diyemez ki gözlerinin üstünde var kaşı,
Yaklaşamadım ardın sıra baka kaldım karam!

Cesaretimi toplayarak aşkımı ilan etmek istedim,
Peşin sıra koşarak tekrar tekrar yolunu kestim,
Allah’ım, bana: Evet desin diye dilekler diledim,
Göz göze gelince birden nutkum tutuldu karam!

Ey karam, güzel karam,
Seninle karşılaştığım o ilk günü var ya;
Hiç unutmadım, unutamam karam,
Mevsim ilkbahar; zaman kuşluk vakti.

O gün işe gitmemiştim,
Sokaklarda öylesine dolaşıyordum,
Birden karşıma sen çıktın karam,
Öyle güzeldin ki nasıl desem bilmem ki?

Seni görüp de fark etmemek mümkün mü?
Hele heybetli bir gelişin vardı ki,
Sokaklar titriyordu ayak seslerinden,
Deprem oluyor sanmıştım karam.

Sokakta bir ben vardım bir de sen.
Sokak alev almıştı aşkımızın ateşinden
Sen kalbinden gelen sesi susturmak;
Bense haykırmak istiyordum karam.

Dudak bükmüş kaşlarını çatmış olsan da
Bakışların seni ele veriyordu karam.
Sen kalbindeki ateşi söndürmek isterken
Ben seni kalbime nakş etmiştim karam.

İşte o gün varya güzelim o gün,
Kader bağlamıştı bizi biri birimize,
Nafile uğraşma karam çözmek imkânsız
Karam, can kızım, bitanem, bitmeyen aşkım...