Karalıyorum Şiiri - Canan Aytın

Ben ne bir şairim, ne de bir yazar
Kafama esince, karalıyorum
Bağrıma bastığım, candan öte yâr
Selâmı kesince, karalıyorum

Meyletmedim asla dünya malına
Bindirdi kör şeytan, kırık salına
Koymadı ki felek, kendi halına
Kadere küsünce, karalıyorum

Hicretim gönlümde viran hanedir
Aklıma baksanız, bir divanedir
Merak mı ettiniz, sebebi nedir?
Kedere düşünce, karalıyorum

Yazmasam iyi de daralıyorum
Her gece kendimi paralıyorum
Yazdıkça kendimi yaralıyorum
Sabrım taşınca karalıyorum

Sanmayın yazmaya bahanem yoktur
Canımı almaya, mâhlukat çoktur
Sırttan vurulduğum, zehirli oktur
Ölmeden, peşince karalıyorum

Hiç kabul olmadı dilimde amin
Avucumda duam, gönlümde yemin
Ruhun sığmaz dedi, nedir ki hacmin
İkrârım susunca karalıyorum

Neden yazar mışım, soru mudur bu?
Kalemdir yazan boru mudur bu?
Sen düşün kalas mı, toru mudur bu?
Bir çınar yaşınca, karalıyorum

Alkışlar, yalan bir tezahürât mı?
Yürek işçisi, boş mürettebat mı?
Şair olamadım, mukâdderât mı?
Sözleri asınca, karalıyorum

Çocuk yaşta ağır geldi elemim
Ruhumdan taşdıkça, sustu kalemim
Yazmak ne haddime, söyle ben kimim?
Acımı deşince, karalıyorum

Dünyanın yükü, bir bana mı kaldı?
Yazacak çoktur da, bana mı kaldı?
Haklılar, şairlik bana mı kaldı?
Yüreğim susunca karalıyorum