Karanlık Şiiri - Muratcan Çelikgün

Nasıl böyle birine dönüştüm ben
Sana dokunamayan ellerimi nasıl kirlettim
Gözlerimden yaşlar akarken senin için
Kendimi nasıl bir serabın içine ittim

Kendimden de soğudum artık iyiden iyiye
Sanki kalbimin iyi yanı çürüyüp gitmiş gibi
Öyle bir siyahın içine hapsettim ki kendimi
Her gün, her saat tekrardan görüyorum dibi

Çıkmak istiyorum bu karanlıktan kaçmak kurtulmak
Tutuyor kolumdan hatam geri çekiyor vicdanım
Yok çözümü galiba müebbetim bu karanlık zindana
Vicdanımın parmaklıkları ile çevrili her yanım