istanbul’un çarpık mahallelerinde,
birbirine yaslı apartmanların boyası dökük duvarları arasında,
bohem hayallerimle tutunduğum uçarılıklarım...
ve düşlediğim kadar eşrikleştiğim kadın,
dinlediğim her şarkının tekrarında sen varsın.
ne kadar baştan dinlesem, o kadar mayışıyor ayaklarımın altında pejmürde kaldırımlar
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Yorumunuz için teşekkürler, cümledeki düşüklüğün üzerinde yeterince duramamışım sanırım. Siz yazınca belirginleşti, ufak bir değişiklik yapıyorum.
o anda,
bilincimdeki tek berrak olan sensin. yerine
....................................nokta sensin
..........................berraklık sensin.
bilincimde ....................................
ince bir dokunuşla giderilmesi gereken cümle düşüklüğü var ama genel hatları ile güzel çalışma.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta