istanbul’un çarpık mahallelerinde,
birbirine yaslı apartmanların boyası dökük duvarları arasında,
bohem hayallerimle tutunduğum uçarılıklarım...
ve düşlediğim kadar eşrikleştiğim kadın,
dinlediğim her şarkının tekrarında sen varsın.
ne kadar baştan dinlesem, o kadar mayışıyor ayaklarımın altında pejmürde kaldırımlar
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Yorumunuz için teşekkürler, cümledeki düşüklüğün üzerinde yeterince duramamışım sanırım. Siz yazınca belirginleşti, ufak bir değişiklik yapıyorum.
o anda,
bilincimdeki tek berrak olan sensin. yerine
....................................nokta sensin
..........................berraklık sensin.
bilincimde ....................................
ince bir dokunuşla giderilmesi gereken cümle düşüklüğü var ama genel hatları ile güzel çalışma.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta