Lütfen bu yazdıklarımı şiir gibi okumayın.
Sevmekten korkuyoruz, çünkü hala benciliz. Huzurlu ve mutlu olmanın yegâne hakkımız olduğunu sanıyoruz. Aslında sevmekten değil, tekrar kaybetmekten korkuyoruz; geride bıraktığımız, kaçtığımız, toprağa gömdüğümüz insanlar ve anılardan kaçıyoruz. Saçma sapan duvarlar örüp korku içinde saklanıyoruz.
Kendimize ve bedenlerimize saygımız kalmadı artık. Saçma sapan bir çağın içinde yuvarlanıp gidiyoruz. Anlık hırslar ve mutluluklar için her şeyi heba ediyoruz. Acı çekmeden, zorluk yaşamadan her şeyin kolay yolunu arıyoruz. Her şeyin en iyisini bildiğimizi düşünüyoruz, varlığımızın hiçbir zaman farkında olmadık, olamayacağız.
Her geçen gün inançlarımızı kaybediyoruz. Bir gün öleceğimizi unutuyoruz, insanların kalbine dokunmanın ne kadar büyük bir sorumluluk olduğunu unutuyoruz. Saçma sapan hırslarımız, çocukça hareketlerimiz yüzünden insanları kırmaktan vazgeçmiyoruz. Hatalarımızı tekrar tekrar yapmayı seviyoruz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta