Karalamaca Şiiri - Emel Örsoğlu

Duruşu Kız Kulesi’ni andıran Sevgili;

Uzak, ulaşılmaz, güzel ve bencil…

Saçlarından Topkapı surları akıyordu gece düşümde

Ve sen gene

Yerebatan Sarnıcı’na bir tutsaklıkla öpüyordun beni;

Islak…

Beyoğlu gibi fütursuz, İstiklal gibi renkli ve utanmaz sevişiyorduk,

Ve sen yedi tepe sayıyordun tamı-tamına

Ki soluğun ta Salacak’tan esiyordu vücuduma…

Sonra ben kaçıyordum sen koşuyordun ardım sıra

Ansızın kıstırıyordun beni Beşiktaş’ta meydanda…

Üşümüş İskeleler gibi ellerin, tüm şehri aydınlatan heybetinle sarıyordun beni

Galata’nn edasıyla…

Sonra küsmüş şehirleri gibi iki yakanın

Upuzağına düşüyorduk birbirimizin…

Koca bir Boğaz geçiyordu aramızdan…

Sonra…

Sonrasi yok

Düş bu ya...

düş bu...

düş...

bu...

düş...