Karalama Gecesi Şiiri - Mustafa Turay

Haydi!
Karala adımı sen de
Solsun gecem

Nefessiz kalsın ciğerlerim yağmurla dolsun
Suretimden ağzın yanarken üfleyerek öp beni
Zaman daralırken kum taneleri gibi azalsın neticem

Şairlerin simitçi sanıldığı bir kentte yaşıyorum
Yıpranmış kitaplar okuyor paslanmış şarkılar dinliyorum
Suça karışanların tek sebebi benmişim
Hüzünlü kızları hep ben üzmüşüm
Ağlayan insanlardan hep beni sorumluymuşum

Elim boş olsa da içim hep dolu bir bilseler
Bu derde girmek de güzel çıkmak da
Bu hüzne batmak da mükemmel çıkmak da

Sana kısaca diyeceğim
Aslında uzunca durur içimde

Haydi!
Karala adımı sen de
Dağılsın gecem