Karalama Defteri Şiiri - Zer Duhi

Bir kadının, atama beklerken rüyalarına düşürdüğü notlardan

aylar doluyor içime,
boşanmış bardaklar gibi çatlıyorum
her “atanamadım” haberinde.
çay demliyorum sonra,
bir tür ritüel bu
— kırgınlık demlenir en iyi
yalnızken.

sabahları annem uyanmadan
dua oluyorum mutfakta,
yumurtaya fazla tuz kaçıyor bazen
— kaderin parmak izidir belki
her fazla gelen şey.

gardırobumda ütülü hayaller var,
tek tek giyiyorum her mülakattan önce,
aynaya bakınca
adımı bile tanımıyorum artık.
hep başka birinin yerine bekliyorum gibi.

"kendini anlat" dediler
— içimdeki sınıfı,
tahta silgisini,
kırmızı kalemin hüznünü
nasıl anlatayım bir dakikaya?

çocuklar düşüyor rüyalarıma
— isimleri yok, ama
gözleri bana “öğretmenim” diyor.
ve ben uyanırken
kendime "olamadım" diyorum,
yine de yeniden başlıyorum
bir harfin altına
bir ülkeyi yazmak için.