Tüm ağrılarım yalnızlıklarımı buluyor nedense… sırtını yaslayacağın insan yoksunluğu devasa özgürlüklerin ardına gizliyor ısınma ihtiyacını.. aşk.. üç kelimede oyun döngüsü… aşk sıkılgan bir gelincik gibi… zorlamanın soldurmaktan ötesine gitmediği….
Saklanıyorum bendim ardına.. tüm kazaklarımı söküp teker teker yumaklara batırır gibi batırıyorum tığları çarşaflara… aşk.. yine bulanmazda… bunca gizem bunca inat.. bunca itiş kalkış ve bunca itiraz… aşk? Bir şarkının unutulan ama yine de öylesine mırıldanan sözcükleri gibi.. ağzından çıkan anlamsız ses kırıntılarını ardına bırakman gerektiğini anlamak ise… acı mı? Değil.. sadece gerçekçi…
Kozalakları bilir misin? Eline alsan buruştursan su vermesen hatta ağaçtan koparsan bile uzunca bir süre olduğu haliyle korur kendini… lakin kupkuru bir sonbahar gibidir içi… yüze güzel içe lal… bir de tepinirsen üstünde……….
Bilmiyorum.. aşk denilen şey ne vakit gelir geçer gönlümden.. ne vakit ya düpedüz deli eder ya da adam gibi adam… biliyorum.. bunca şüphedeyken varlığına, olasılığı beni yerle bir eder…
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
