Karalama Şiiri - Bünyamin Gerger

Sensiz sevgilerde yalın kalarak,
Yaşamaya, çoktan alıştım artık;
Halbuki,seninle kışlardan öte,
Bahar yollarında buluşacaktık

Anılardan düşen, bir- kaç kırıntı,
Hırsızlama esen kaygısız rüzgâr;
Zamanı sollayan yaşam, çalıntı;
Dara düşmüş sevgi, kıskanç, isyankâr.

Dur diyemezsin ki dost ve sanaldır,
Senin kantarında seni tartacak;
Kime diyeceksin, bunlar yalandır,
İnandıramazsın ve ağlatacak.

Camlara bakıpta bekleme beni;
Yıllardır ,geçtiğim yollarda yokum;
Göremezsin artık gülümsememi;
Yüreğim farıdı, sevdalar korkum.

Can gümana kaldı, sana yaslandı,
Geçeğe dayanmaz canın sahibi;
Kapılarım örtük , duygular paslı,
Ancak, hayâllerim eskisi gibi:

Bilirsin, hayâller yüksekten uçar,
Yılları yormuştur çıkılan yokuş,
Unuttum desen de o sende yaşar,
Pişmanlık uçup ta dönmeyen bir kuş.

Aynalar dolusu yaşasan bile,
İmgesiz olanlar en iyisidir;
Duygular mantığın tersi değilse,
Sevmeden yaşamak neyin nesidir.

Demek istediğim can sevgisidir,
Uzat ellerini, yakalarsın, tut,
Sevmek egoizmin yenilgisidir,
Her cana sevgiyle bakarsan, umut...