Divit uçlu gölgeleri seriyorum kağıda ve sen aklı hep başkasında kalan kadın! ! !
Ne çok imgeli ne çok mağrur susuyorum sana...
Dışarıda değişen iklimler bir ağaca can verir gibi, yahut cinayeti tebessümle dağıtır gibi;
Öksüz bir memleket bırakıyor, toprak damlı uykulara.
Ve ben sesinde buğusu kalmış öykülerden devşirme şair, şiirleri öksüz bırakıyorum.
Ölüme övgüler ve sövgüsü dilimden düşen nice yalnızlıkla, tenimi bölüşerek denize karıyorum.
Seyrime düşen, düş eskisi parkam ve sigarama emanet bir dize dudağımda tutuşuyor...
'' Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık... A.Arif''
Kayıt Tarihi : 6.11.2014 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!