Karalama 4 - Yazgı Şiiri - Aslı Şahin

Yazgın, seni bana getiren ve beni kendimden ötelere iten sessiz bir kaldırım gibi çöküyor hayalsizliğime.. toprak örgütlenmiş binlerce ayaklanmayı bindiriyor şah damarıma.. kulpsuz sürahilerde düşüveriyor özlem ellerinden…

Saklarken başkalarını, saklandığın gücenmişliklerinle yüklediğin trenler uçsuz bucaksız ovalarda inadına görünür kılıyor varlığını.. kırılıyorsun ve incitmemeye çalıştıkça başkalarını, yerle bir ediyorsun evrenin tüm karamsarlıklarını.. nedense her defasında daha fazla eziliyorsun kendi yalanlarında..

Hadi göm şimdi akılsız başını toprağa… kapa duvarlarındaki tüm aynaları ve atmayana kadar kalbin, tut soluklarını… yok.. yaşam olamaz bu.. olsa olsa yaşamama telaşı..

İki adımda tüketeceğini sanarak ağrılarını, kenar mahallere yoruyorsun insanların hoyratlığını.. ya sen? Ya senin taşkınlıkların? Ya süpürge otlarını kıymıklar halinde umutlarına batırışların?

Kendine kaçışların? Kahroluşların? Uvertür hoppalıkların? Odana saklanışların? Uyku uyumama oyunları çocukluğunun?
Ya bir zamanlar sevilmiş olduğun gerçeği?
Peki bir türlü bodruma saklayamadığın korkuların?
İlk gençlik çağının şimdilerde tebessümden ibaret abartılı gözyaşları?
Hiç kimselerin başını çevirmediği tutsak yabancılara kaçamak bakışların?
Sevmelerin, aşkların, tutkuların?
Devrimci sloganlar altında adımladığın tenha sokakların?
İsyanların?
Anlamsız ebeveyn çatışmaların?
İnatların, inatlaşmaların?
İntiharların?

Azgın bir nehir gibi akıyor zaman.. sen, aynı çakıl taşında birdirbir oynamaya devam..
Bir uzatsan elini.. bir yakalasan.. bir daha kaçamasa uçan balonlarda biriken yaşam..
Ya da bir kez olsun “inansan”..

25.06.2008

http://www.dipsizkumbara.com