KaraLama Şiiri - Asil Sener

O kadar kirlendim ki yoklugunda.aklına bile gelmeZ.
KIPKIRMIZI.
Sevmedigin her kokuyu ekledim ister istemez terli ve sensiz bedenime...
Üst üste karıştırdım parfümleri ten kokularını ofke ve alkol kokularını.
Hiç bir güç kamufle edemedi yoklugunun bende bıraktığı derin izleri. Hiç bir su hiç bir sabun hiç bir şampuan hiç bir bahar hiç bir aşk hiç bir kadın... arındıramayacak beni...
o kadar kirlendim yokluğunda bu hayat denen tiyatroda...
gözlerin olmadan ellerin olmadan gizlenemedim.
çırılçıplak ve aniden kalakaldım yerini bile bilmediğim bir yerde ve zamanda

.ben bir çiçektim toprakta yeni bitmiş ve herkes üzerime basmaya çalışıyordu.
insan bilmeli ve öğrenmeli güzel bir çiçek bile acıya sebep olabilir doğru yerde bitmiyorsa.yerler zamanlar kişiler ve action...işte hayat..

Herkeste bir mükemmeliyet çabası.hatasız hep doğruyu yapan bulan inanan küçük düşünceleri ile kek kalıbından çıkmış beyinler.hayatları boyunca kazanmaya programlanmış robotlar.hep sana hep...
kendimi en çok ben aşağıladım baskı yaptım kızdım tahammül sınırlarimi zorladım bu yüzden.
Hata yaptım.hatalar.bir sürü.düştüm dizlerimi kanattım kalktım ellerimi kanattım savaştım kanatsiz bir salaktim...
hem de tam don kişot gibi.kazanma şansım olmamasına rağmen...

seviyor bir yanım genede insanları.ağlayanları acı çekenleri zaafları olanları
mükemmeliyetçi elit tabakadan uzaklaşmış hayatı sadece küçük mutluluklar üzerine kurmuş hırstan uzak insanlarda var.
her yeni güne bir bayram sabahına uyanır gibi başlayanlar. Deliler.
Satırların arasında nereye sıkıştığını merak ediyorsun.çok farklı olduğun su götürmez bir gerçek ama kesinlikle deli değilsin.
Yokluğunda ben seni tanıdım.hayallerimde.sakladigim kokunda.yediğim ve içtiğim herşeyde... En kalabalıklara sakladım ve en göz önüne..
Kaybetmemek için.
Hep bulunamayan en göz önündeki değilmidir zaten.__? ?