Gitdim mutfakta kaynayan elbiselere bakmaya, elimi kaldırdığımda baktım ki, kalem elimde gelmişim mutfağa.
Elbise karıştıran tahtayı götürürken mutfakta kullanmadığım kalemim, elimden kayıp kovaya düştü. Tutup çıkardım oradan kalemimi. Mürekkep aktı beyaz elbiselerimin üzerine.
Cansızları kendisi kurgulayan düşüncesiyle amelini denkleştiremeyince karalama olur yarattığı.
Hiç kimse insanlığa yaptığı karalamayı sergilemez kesinlikle...
15 Murat Günü, Ata Ayı,
23 - cü il
15.09.01
Medine HuseynovaKayıt Tarihi : 6.7.2007 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!