Karalama 2 - Sen Oldun Şiiri - Aslı Şahin

Biraz daha basitçe sevebilir miydim seni bilmiyorum.. kirpiklerinde ölmeden doğabilir miydim dudaklarında.. Ya da sessizliğine alışmadan, çocuksu sevinçlerde boğulabilir miydim bir küçük harfinde?

Bir gülüşünde şehirler inşa edip, dudağının hafif bir meylinde alaşağı edebilir miydim Arap Şahlarını?

Yapamazdım..

Kırık kanatlı binlerce martının çaresizliğine sığınıp gözbebekleriyle ateşler yakan bir kentin çocuğuydun sen.. Tanımadan ya da tanınmadan önce diye bir zaman yoktu.. Sen oldun.. Apartmanlar sokaklar tramvaylar oldu.. sen oldun sular ağaçlar çocuklar oldu.. sen oldun mavi, kırmızı, hatta mor oldu.. sen oldun şehir yosmalığından utanır oldu.. sen oldun hafif meşrep bir kadın paşazade oldu..

Kırık bardaklarım vardı, saçılmış.. darmadağın kitaplarım ve unutulmaya yüz tutmuş öfkelerim.. köşesine sinmiş zavallı şarapçıdan tek farkım, yalnızlığımla boğuşmadığım dumanlı zamanlarımdı.. kent içinde kenttim kendi yıkıklığından hoşnut olmasa da geçiştiren.. zaman öldürme oyunları içerisinde kaybolmuş okullu çocuklarım vardı.. çocukların yaşlarınca sancıları.. kayıptım kısacası.. ve bulmak isteyecek kimsem yoktu..

sen oldun, yepyeni kadehlerde içtim şarabımı.. kitaplığım oldu maun rengi kitaplarımı ve öfkemi topladı.. şarabıma yabancısı olduğum hazlar katıldı.. sen oldun, sensiz geçirilecek an’lara tahammülsüzlük oldu.. sen oldun, kahkahaların “kimsem” oldu..

Yapamazdım..

Basitçe sevmek olmazdı..

Sen olmuştun, ışıl ışıl bir şehir doğmuştu..

Ben ürkek çocuğuydum gecenin
Gözlerin sabahım oldu..

23.04.2008