Karalama Şiiri - Emrah Topal

Raflarda unutulmuş kadar yorgunum
Tozlarımı silerse rüzgâr, kırılır kemiklerim
Aydınlıktan bahsederken taşıdığım korkuyu
Yıldızsız bir geceye sessizce iliklerim

Hangi düşman başeder benim günahlarımla
Hangi kapı dayanır eşkıya yokuşuna
Hangi pencerenin perdesi ahlarımdan
Sürüyor fırtınayı sesin yok oluşuna

Yazdığım kadardı dünya, gerisi muamma
Harflerin benzi sarardı susamaktan
Yollarında yürürken sana meylim var sanma
Gözlerim ağırlaşmış, yaşlarımı tutmaktan

Tepelere bunca göğün maviliği sarkıyor
Mısrası eksik gibi, bestesi var, şarkı yok
Ey nefsim, köleliği getirmek ise niyetin
Ben dünyadan vazgeçtim, ne hevesim var, ne niyetim