Pembe akşamların bitişiyle başlayan bir gece daha sarıyor beni binbir parmaklı kollarıyla. Günartığı paketimde kalan, ateşi filtresine yaklaşmış son sigaramın son dumanlarını dolduruyorum zift duvarlı cığerlerime.
Pembenin siyaha karışmasıyla morumsu maviye çalan yaralarım deşiliveriyor birer birer. Sensizlik zor. Akrepsiz ve yelkovansız saatimde saniyeler yanıp sönüyor, zamanın tik taklarını bile duymaktan yoksunum.
Dışarıda sessizliği korkutan bir sessizlik,içimde inanılmaz bir fırtına... Gecenin ta kendisini yaşıyorum. Sen yoksun... hayalin avutmuyor beni. Uyku akıyor gözlerimden. Bedenim bana cephe almış yaşatmak istemiyor bu tarifsiz anları. ''Uyu! '' diyor ruhumun derinliklerinden gelen bir ses ''uyuuu! '' Uyuyamıyorum. Sensizlik zor, sesizlik dayanılmaz.
Sana olan özlemim o kadar büyük ki özleminle doldu taşıyor zavallı yüreğim...
ÇIK GİT, ÇIK GİT YÜREĞİMDEN ÖZLEM KÖTÜ ŞEYLER YAPTIRACAKSIN BANA! ! !
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
