Kendisine güvenilen, çevresindekilere güvenen, özgüveni hayranlıkla karşılanacak düzeyde, mert, dürüst bir kişiliğe sahipti.
Hafızası kuvvetli, sevgisi şüphesiz, dostluğu daimdi. Sevgisinde de, nefretinde de abartma değil kuvvet vardı. Diyalogları samimiyetinin aynasıydı. Hasbiydi, söyleyeceklerini kimseden çekinmeden söyler, sözünü daldan budaktan sakınmaz, kimsenin karşısında eğilmez, yaltaklanma, yağcılık nedir bilmezdi.
Dinimize, devletimize, milletimize, millî ve manevî değerlerimize, millî birlik ve bütünlüğümüze saygısı sonsuzdu. Az ve öz konuşur, etkili konuşur, kelimeleri görevine en uygun bir şekilde değerlendirirdi. Sözlerine dinleyenlerden önce kendisi bütün benliği ile inanır, inandıklarını ahlak ve cesaretle, doğruluğundan zerrece şüphe duymadan karşısındakilere yansıtırdı.
Genç şairleri çok önemser, bir parıltı, bir ışık, bir umut gördüklerinin ellerinden tutar, onlara onca yaşına rağmen arkadaşlarıymış gibi davranırdı. Şiirleri gibi dostluğu, ilgi ve alakası da zamana dayanıklıydı.
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta