Karakter omurga ister.
Ruhun, kendisini
İlmek ilmek dokumanı, okumanı ister
Halı tezgahı önü çilekeşliktir
İlmekleri atarken
Desen, modeli hep kontrol etmeni ister
Ruhundaki ip de
Parmaklarındaki ip de,
Elindeki tarak da sensin
Sık yolların arasından geçer durursun
Evrilip, çevrilip, devrilip; yılar yılı...
Özüne baktığında
Bir güzellik gözükmeye başlasa da
Hayır hayır
Ben iyi biriyim diyemem
Bu beni yolumdan alıkoyar
İyi olmaya çalışıyorum dersin.
Olmayı reddedersen çürürsün!..
Maksat
Toprağa ilmek olup atıldığında
Ruhunda emek emek gülümsemek...
Galiba, ben
Her şeyi etten kemikten çıkarıp
Ruhuna yol alıyorum...
Güneşi kucağıma almış sarıla sarıla gidiyorum.
Yanmak mı?
Ben bu yüreği çürümeye değil, ateşe bıraktım.
Kayıt Tarihi : 1.4.2024 21:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!