Karakter Meselesi Şiiri - Tunç Ziya Agur

Bir fabrika, bir ofis, bir köy, bir kent,
Hepsinin bir kalbi, insan gücüyle işler.
Bir sahne, bir stüdyo, bir site, bir mahalle,
Hepsinin bir yolu, insan gücüyle işler.
İnsan ve çevre bir araya gelince,
Tasarımlar gerçeğe dönüşür birden.
İlkokuldan emekliliğe kadar,
Bir yolculuk sürer, sürekli bir radar.
Eğitimle gelişir hüner, tecrübeyle artar,
Performans ölçülür, hedeflere ulaşılır.
Ödüller motive eder, moral yükselir,
Takım çalışmasıyla başarıya erişilir.
İlişkiler güçlenir, güvenç tesis edilir,
Organizasyon büyür, geleceğe el verilir.

Bir fabrika, bir ofis, bir köy, bir kentte,
Dönüyor dünya bir çark gibi,
Bir sahne, bir stüdyo, bir site, bir mahallede,
İşler yığılır, çözülmez hiç girer birbirine.
Formlar doldurulur, imza atılır her şeye,
Verim düşer, arşivlenir özenle kâğıt yığını.
Toplantılar sürer, saatlerce boşuna,
Konuşulur durulur, ama ne çıkar sonuçta?
Bir proje vardır, bütçe aşılmıştır mutlaka,
Sorumluluk taşar omuzlardan,
Herkes birbirine tepki gösterir.
Ellerde telefon, gözler ekranda,
Beğeni furyası kopar her anda.
Filtreler, pozlar, hayatlar, sahtelikler,
Mutluluk özçekimdeyse, ruhlardır gizli kalan.
İnsan gücü, en değerli servettir,
Her iş görülür, her sorun çözülür
İnsan gücü ehline denk gelirse.