Karaköyden İstinyeye...

bıkılmış tesadüflerin ardı arkasına
bitmeyen, tükenmeyen bir umut çiçeğini
nerde diker insan, nerde büyütür göz bebeklerini
yetişir mi ışıksız kalmış bir tohum
adını taşır mı bir ağaç, gölgesinde
heybetini gelir bir damla
alır götürür
birde bakış işler mi
yaşı sevmeye yetmiş yaşlarda
yetmemiş zamanlarda, sitemlerde harcanan rüyalara..
bilinmez ilk görüdüğüne verdiğin o sıpsıkı düğüm
çözer gider söz olur kalan
gerisi yalandır
gerisi yürünen yollarda
damlalarla akıp giden.....
kalma öyle kalacaksan, soracaksan, susmayacaksan
akma öyle akacaksan, damlalara sığmayacaksan