Karakoç'um Duy Hele... Şiiri - Mehmet Şahan

Karakoç’um duy hele Bozkurt sesini,
Tilkiyle sırıtıp, azar olmuşlar…
Başına taç yapmış çakal fesini!
Hırsızı arıtıp, pazar olmuşlar…

Aklınca yazıyor nazire diye,
Domuzu görünce benzer kediye!
Soysuza ihanet sanki hediye,
Hainle kırıtıp, yazar olmuşlar…

Kimi, nefs peşinde icraat için,
Kendince şan olan şecaat için!
Kimi de üç kuruş menfaat için,
Hileyle ırıtıp, kazar olmuşlar…

Gafile malzeme olan beynini,
Yalanla, talanla dolan beynini,
Sahtekâr imanla solan beynini,
Sirkeyle eritip, sızar olmuşlar…

Şimdilerde moda dillerde barış,
Haine yaradı gaflette yarış…
Satılsa da vatan karış, karış
Caniyle sürütüp, gezer olmuşlar…

Önceden belliyse kulun niyeti,
Bir bakarsın tersten okur ayeti…
Derya olsa aza yorar gayeti,
Gemiyle yürütüp, ezer olmuşlar…

Şahan der Üstadım sen rahat uyu,
Soysuza sin olur kazdığı kuyu!
Belli ki yosmanın değişmez huyu,
İtleri ürütüp zağar olmuşlar…