Karakoç'la Hasbihal Şiiri - Mahmut Topbaşlı

Bir bir inceledim şiirlerini,
Mısra mısra sanki ferman yazmışsın…
VUR EMRİ vererek hekimlerine,
Ellerine neşter derman yazmışsın.

BEŞİNCİ MEVSİM de durmak yok diye,
Dönüp bakmamışsın bir an geriye.
Sevgiliden sevgiliye hediye,
Belli ki bambaşka zaman yazmışsın,

Şiir diyarına otağ kurmuşsun,
Berceste sözlerle mühür vurmuşsun,
El kalemde, EL TETİKTE durmuşsun,
Küfrün göz diktiği bir han yazmışsın.

Dava Felsefeni açık etmişsin,
Dost çağırmış, DOSTA DOĞRU gitmişsin,
Erlik pazarında mertlik satmışsın,
Yiğitlik şanından bir şan yazmışsın.

Aşk diye ardından koşup durduğun,
Türk- İslam davası ömür verdiğin,
Ne varsa dünyada bakıp gördüğün,.
Bir uçtan bir uca cihan yazmışsın

Üşüyen elleri, minareleri…
Esir Türk illeri, biçareleri…
Yürekten dökülen ibareleri,
GÖK ÇEKİMİ, özge divan yazmışsın.

En berrak düşlere gebe uykuyu,
Şu berrak havayı saran tutkuyu,
Vuslat sevinciyle dolan coşkuyu,
Bir yürek dolusu tufan yazmışsın,

Daha bir gürlemiş hakka hak derken,
Kızılcık şerbeti demişsin yerken,
Tam vaktinde susmuş, ne geç ne erken,
Kül edip savuran harman yazmışsın.

Fikir vadisinden geçen ırmağı,
Kaynaktan beslenen dalı yaprağı,
Şehit kanlarıyla süslü toprağı,
KAN YAZISI diye al kan yazmışsın..........