Karakoç'a Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Karakoç'um ne yazık ki herşey aynı yine,
Bizlerin bizi unuttuğu çağda yaşadık.
Binbir hurafeyi dayandırarak dine,
Bizlerin bizi uyuttuğu çağda yaşadık.

Ne düzenimiz değişti, ne fikir ne insan,
Hatta ahvalimiz bu çağda daha da yaman,
Ne edep kaldı bizde, ne hürmet, ne iman,
Batılın Hakkı anlattığı çağda yaşadık.

Siyaset böldü milleti senden benden diye,
Siyasette muhtaç ettiler bizi kötüye,
Tarlalarda ki saf tavşanın kurnaz tilkiye,
Tekrar tekrar parmak attığı çağda yaşadık.

Müslümanlara zul oldu Müslümanın derdi,
İslam'ın sıkıntısı Müslümanları gerdi,
Üstadım Karakoç'um da ne güzel söylerdi;
İslam'ın İslam'ı kırdığı çağda yaşadık.

Okul yolunu unuttuğu öğrencilerin,
Sade kimse yok kuşanıldığı incilerin,
Arsız nursuz hem cahil hem sapık dincilerin,
Türeyip de pür dinlendiği çağda yaşadık.

Baş eğik, ardan sanma, telefon denen illet,
Bırakmadı bizlerde ne sohbet ne muhabbet,
Devletin milletin düşmanının devlet, millet,
Vatan türküsü çığırdığı çağda yaşadık.

Çocuklar bile evlerine kapandı kaldı.
Hürmetin sevginin yerini menfaat aldı.
Örf, töre, gelenek, edep ve haya masaldı,
Ahlakın sükût ettiği çağda yaşadık.

Sözlerimizde mana yok yüzlerimiz asık,
Eğriler doğru oldu, kafalar karışık.
Zenginlerin yüzsüzce yoksul cebine kaşık,
Daldırarak aç doyurduğu çağda yaşadık.

Vatanseverlerin bile vatanı unuttuğu,
Hainin vatan deyip milleti uyuttuğu,
Müslümanların Vatikan yolunu tuttuğu,
Kâbe yolunun da şaştığı çağda yaşadık.

Telefonlar akıllı insanlar ise salak,
Senin Avrupalının şu oyununa bak,
Özünden utanır oldu binlerce avanak,
Alimin salağı övdüğü çağda yaşadık.

Kur'an'ı ne okuyan kaldı ne de anlayan,
Ne bu "çarpık çağda" sessiz çığlığımı duyan.
Müslümanların değil Hrıstiyanın Kur'an,
Okuduğu ve konuştuğu çağda yaşadık.

Siyasi anlamlar yüklendi baştaki börke,
Gösteriş için sarınıldı halisden kürke.
Türk'ün alenen düşman edilip yine Türk'e,
Türklüğün Türkçe çiğnendiği çağda yaşadık.