Ölüme boyun eğmeyen güzel
Karakışa kafa tutan yarim
Ne bağ kalmış, ne bostan
Saçını başını yolmuş ağaçlar
Sen yeniden açmadasın…
Beti benzi solmuş cümle alemin
Poyraz esiyor iliklere işleyen
Tipi, kışı anlatıyor doğaya
Sen kuru bir dal üstünde deli çiçek
Bir ateş-i aşk mısın
Kuşlar terk edip gitmiş bahçeleri
Bülbülün sesine hasret kalmışız
Sen bir taze goncasın gelin dudağı
Seyrine doyum olmayan
Karakışta açan gülüm
Şu yorgun gönlüme güç veren güzel
Ölümsüz bir baharsın…
Kayıt Tarihi : 28.4.2006 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)