Karakışlara mahkum olmadım

Ara sıra sıkıldığım anlarda
Kader kısmet dedim, ya sabır çektim
Hicrana, cefaya kapı kapatıp
Düşüncelerime neşeyi ektim.

Ne kızdım zifiri karanlıklara
Ne de şeffaf gündüzlere darıldım
Bir umudun tükendiği noktada
Başka başka umutlara sarıldım.

Mutlu olmak için para pul yalan
Nem varsa çıkardım, nem varsa sattım
Sonunda anladım her şey beyhude
Sadece gerçeğe elimi attım.

Peşinde koşturdum kelebeklerin
Zambaklarla doğdum, güllerle açtım
Tabiatla haşır neşir yaşayıp
Kendime, çevreme neşeler saçtım.

Ve sonra baktım ki keyfim yerinde
Hiç mahkum olmadım kara kışlara
Göremesem bile kaf dağlarını
Eşlik ettim ona giden kuşlara.