Karakış Şiiri - Kamile İnci Akay

İlkbahar gibi başlar sevgiler hep
bakışta,dokunuşta,yürekte yeşerir sevgi tomurcukları
insanı ısıtan o sıcacık duygular
ah hiç bitmeyecekmiş gibi kalp çarpıntıları
kulağına fısıldanan en güzel aşk şarkıları,sözleri
birlikte geçen o mutlu günler
aşk sarhoşluğunda sevişmeler

neden kavuşmaz ilkbahar hiç yaza
hep dönü verir o bitmez karakışlara
gözlerde yaş,yürekte dinmeyen o ince sızı
ah öyle bir sevdaya yelken açtı demir attıki yüreğim
onu çok sevdiki bir bilsen bu deli gönül
öyle derin,öyle içten,öyle çıkarsız
fırtınalar arasında sağa-sola yalpalayan duygular içimde
sonu olmayan bir yere savruluyorum

korkmadan saramadı hiç bedenim bedenini
tadamadı doya doya ürkek dudaklarım dudaklarını
ellerini tam tanımadı tenim
sarınca kolların beni,oysa ne çok istedi tenim tenini
yüreğim yavru bir kuş gibi çırpındı her dokunuşta
ah nasıl sevdim seni böyle ben
her geçen gün aldı kopardı seni benden
dur diyemedim,durduramadım seninle olan zamanı
benim olmadan ayırdı bu zalim kader seni benden

korkular birikir her gece yüreğimde
gider içimdeki gemi uzak yalnızlık limanına
ayrılığı hisseder gibi
nasıl yanar acır ah canım,kan damlar yüreğime
karanlık çöker mavi denizimin üstüne
benim için sessiz sessiz ağlayan bulutlar gökyüzünde
gecenin esmerliğinde

ah bu deli gönlüm söz dinlemiyor
geceler hep güneşimi örtüyor
bu hasret yangını sönermi bilmem
bu can sensiz yaşarmı bilmem
sevilen birgün gelirmi bilmem
ayrı yönlere hızla giden bir tren gibi
mecbur tutar ayrılıkları sana sormadan kader
neden sevgiler bu kadar insafsız
neden hiç sonu yarını yok neden
yüreğim tam yaşarken ilkbaharı
yaza varmadan hep KARAKIŞlara çıkıyor....