Karakış Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Baharı yaşamadan yaz günüm geldi, geçti,
Gönül destur dinlemez gitti de seni seçti,
Sevdayı yudum yudum senin elinden içti,
_____Hazanımda sevdayı işledim nakış nakış,
_____En sonunda erişti mevsimime karakış.

Daha ne naz edersin tükenmiş gençlik çağın,
İbibikler ötmüyor, bülbülsüz gönül bağın,
Ardında ne beklersin -gelsene-, ulu dağın;
_____Tutmaz oldu dizlerim, bana gösterme yokuş,
_____En sonunda erişti mevsimime karakış.

'Kutsal bu sevda' dedin, değdirmedin tenine,

Bir daha bakmam asla, dönüp senin yönüne,

Dilerim ulaşmazsın sen de vuslat gününe;

_____Madem beni sevmezsin, nedir bu türkü yakış?

_____En sonunda erişti mevsimime karakış.

Hıçkırık boğazımda ‘gül’ desen de gülmem ki,

Silemem aşkı kalpten, istesen de silmem ki,

Karakışın ardından ne umarsın bilmem ki?

_____Bırak baharı, yazı artık mevsime yakış?

_____En sonunda erişti mevsimime karakış.

Hiç değilse yağaydın üstüme top kar olup,

Girdin ya yüreğime izinsiz kapı çalıp,

Neden erdirmiyorsun vuslata benle kalıp?

_____Tuttuğun ellerimi nedendir bu bırakış?

_____En sonunda erişti mevsimime karakış.

30.Ekim.2010 12.55