Şebinkarahisar, yıkıla kalen
Toprağın, taşındır aklımı alan
Sitemimi anlar gurbette olan
Bahtı kara; kendi, ak Karahisar.
Bağına, bahçene olayım kurban
Yeşilden biçilmiştir Senin urban
Güzeller başına takıyor türban
Sen de başına taç tak, Karahisar.
Altından akıyor Kelkit’in çayı
Çok çetin geçiyor Ocak-Mart ayı
Doğadan, tarihten almışsın payı
Dön de bir geriye bak, Karahisar.
Senin her yerinde hatıram kaldı
Üzüntülü, mutlu günlerim oldu
Seni andım, yine gözlerim doldu
Benim derdim Senden çok, Karahisar.
Sevgili misali gözümde tüter
Dağlarda kınalı keklikler öter
Bu hasrete yürek dayanmaz, biter
Saplandı bir kere ok, Karahisar.
Murat Doludizgin içinden biri
Doğu Karadeniz, dağlıktır yeri
Kimseler bakmamış kalmışsın geri
Senden daha bahtsız yok, Karahisar.
Kayıt Tarihi : 14.8.2010 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!