Karahindiba Şiiri - Ersin Kartal

(Çünkü, üzgün sesin sakatlarken bağrımı
Ruhuma bedenimle surat asmacadır bu susuşum.)

I.
Belki de bunca şeyin sonunda
Sulardan yansıyorsun,
Topraktan
Kahırdan
Demirlerden;
Adını duyurtuyorsun aklımın ermediği yerlere

Sen girince kadraja yankılanıyor gülüşüm
Susunca yansımıyor beyazı uzakların
Adımı unuttuğun bir bahçeye gülünü düşür
Sarsın acısı etimi
Yoklasın beni o nemli büyüsü dudakların

II.
Varsın duvarlarımdan ihlal etsin beni
Omzunun hıncı bir bana çarpsın
Sarsın bahçelerimi sesinin kıvılcımı
Kısır bir bulut gürlesin, sussun, yağsın
Varsın duvarlarıma ihbar etsin beni
Yalnız beni tartsın sesinin kıvılcımı

III.
Çünkü, üzgün sesin sakatlarken bağrımı
Ruhuma bedenimle surat asmacadır bu susuş
Yaşlanmak sevgilim;
yani platoniği ölümün,
Tutunca saçlarımdan kinlenir, dağılırım
Ve bir karahindibadır artık görürüm
Baktıkça dağılır senden geriye kalan yanım