Karagülüme Şiiri - İsmail Koca

Sevmenin bedeli
Ölümlü ayrılıksa olsun gülüm
Ezelden sevmişim seni
Hak yaradan böyle buyurmuş
Geç olsa da çıkarmış karşıma
Mecnun misali yaratmış
Aşkın deryasına salmış beni
Bir kuru canım var
Sensiz solacaksa solsun karagülüm
Ne çölün sıcaklığı yakar
Ne de kuzey kutbunun soğuğu
Ateşimi söndürür
Gönlüm güneş gibi yanar
Sevdam ay gibi parlar
Şimal yıldızı gibi yüreğim yüreğine
Göz kırpar
Ağrı dağıdan yücedir sevdam
Başıma kar yağar
Beynim volkan gibi patlar
Bu nasıl sevdaymış
Yaradanım yazmış
Saniyeler saatler günler geçtikçe
Öyle yanar ki yüreğim
Söz dinletemem gönlüme
Dizginler koptu tutamam
Vay deli gönlüm vay
Gelmişim ne hale
Sanki çölde sürünürcesine
Gönlüm sürünür
Bu aşkın ızdırabını bir ALLAH
Bir de ben bilirim
Ayrılık değildir muradım
Eğer arılık olsaydı severmiydim seni
Bu aşkın kahrını çekermiydim?
Çekermiydim söyle KARAGÜLÜM çekermiydim…?
Sevdama HAK şahittir dedim
Kendi canımdan kanımdan daha çok seni sevdim
Sevdim ki nasıl sevdim
Kolundaki bileziği kalbimin üstüne kor
Altın hançer ile kalbime saplardım
Cennetin yoluna gönlünden yol eyler giderim
Ne kadar çok sevdiğimi cümle âleme gösterirdim
Sahte yürekle değil Hakikatli yüreğimle geldim sana
Kollarını aç dola boynuma
Bil ki bir can bir cana kurban
Bende sana kurban KARAGÜLÜM………