Karagül Şiiri - Karahan Ulusoy

Teslim oldum emrine bir gül aldım dalından,
Dedim vardır hikmeti huzur taşar burcundan.
Ektim de şu gönlüme hükmün Kara Gül'ünü ,
Aldım sanki sırtıma âlemin tüm yükünü.

Toprağı ben değildim bilirdim içten içe.
Yine de bin umutla sulardım gündüz gece.
Yoktu bir rayihası ne büyüdü ne soldu.
Şu çilekeş ömrüme çetin imtihan oldu.

Gülü tevekkül ile ekmiştim ben oysa ki.
Ben ki hüsnüzan eden çömez bağbanın teki.
Her dikeni bir zehir, batınca vücuduma,
Gayrı karışır oldu isyanlar sücûduma.

Bir zehir ki kapladı bedeni baştan başa,
Sık akıt diyor nefis tüm kanı sümme hâşâ.
Kökünden kesilesin Ey lanetli Karagül,
Hasret kalasın suya konmaya hiçbir bülbül.

Ya Rab ne derin acı ne yaman sınavdır bu!
Akıl gönlü yakıyor, elemli bir tavdır bu.
Görmek ruha işkence, düşünmek adeta zül.
Efkâr girdabına düş ömrün solsun Karagül