Karagözlüne Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Karagözlüne öyle bir şey gönder, candan olsun,
Sensizlikten büyüyen hasret dağlarını aşırtsın,,
Bir yılan hikayesine dönen aşkımızı tattırsın,
Mutluluğun bembeyaz kanatlarında uçarken,
Özlediğim sinenin yakıcı sıcaklığını hissettirsin.

Estikçe es bakalım, yine g e c e n i n böğründen,
Ben sevdiğimin sımsıcak özlemiyle yanarken,
Hazan mevsimi geldi, diye sert mi esmen gerek,
Biz yüreğindeki yangını ş e r b e t diye içerken,
Sevdiğimi seninde mi sevmen gerek ey deli rüzgar...

Hazan yağmuru değil, sevinçlerim yağsın başına,
Sensiz gecemde muhtacım, gel gecenin ay ışığına,
Gözlerimi açsam da kapatsam da gecem yine kara,
Gönül gözümle görürüm seni, sevdan cihana bedel,
Işıl gözlüm aşk gecesine sen de gel k a t ı l s a n a...

Gözyaşım istemeden de olsa süzülüp düştü yanaktan,
Acımtırak ve tuzlucaydı sanırsam ama hasretinden,
Uzakları yanı başına getiren bitmeyecek aşkından,
Akşamleyin verdiğin sözlerin etkisinden olsa gerek,
Geri kalmadı hiç tadı, cennet meyvesinin suyundan...

Bu bir bülbülün kafesteki umutsuzluğa koşan çırpınışı,
Bu kalbimin sevgi atışlarıyla kopan heyecan fırtınası,
Gönül çemberini taşırdığı günlerin hazin hırpalayışı,
Aylarca, günlerce biriken duyguların kocaman çığ olup,
Sevgiye susamış iki kalbin isteklerinin olgunlaşması....

Gönülleri yakarak geçip giden koskoca bir yazdı,
Sararan bir ağacın yaprakları değil, gizli bir hüzündü,
Gönül gözünle, yürek sözünün birleştiği mevsimdi,
Bu özlem dağları ne zaman aşılacak söyle ay yüzlüm,
Okuduğun dizeleri inan kanattığın yüreğim yazdı.

19.09.2002 Ankara