Karagözlüm Şiiri - Ali Kemal Bozkurt

İlkbahar geldi’de çiçekler açtı
Kuzular meleşir göç Karagözlüm
Arzuhal etmenin zamanı geçti
Geçmişi unutmak güç Karagözlüm

Çadırlar sıralı pınarlar akar
Yörük obaları ateşi yakar
Nergisi sümbülü mis gibi kokar
Kelebek olupta uç Karagözlüm

Yeşil yamaçlara çamlı bellere
Eriyen karlara akan sellere
Kokunu getiren esen yellere
O beyaz göğsünü aç Karagözlüm

Dağlarda yürüdüm çöllerde gezdim
Olmayan leylanın nazından bezdim
Bastığı yerlere öyküler yazdım
Şiirlerim sana taç Karagözlüm

Yaşlanan ömrümün ışığı biter
Ocağım yıkılır baykuşlar öter
Artık çok yoruldum bu çile yeter
Yakasız gömleği biç Karagözlüm

Ben garip Bozkurt’um bitti umudum
Kaderin yolunda yalnız yürüdüm
Sanki zehir içtim hep yudum yudum
Vuslat kapısını aç Karagözlüm..
Ali Kemal BOZKURT