Karagözlüm -2 Şiiri - Mesut Özdemir 3

Karagözlüm –2

Karagözlüm…
Adını anınca dilim yanıyor,
Bir ismin bu kadar ateşi olur mu?
Gözlerin gece değil artık,
Gözlerin yangın yeri.
Bakan kurtulmuyor,
Ben bilerek düştüm.

Karagözlüm,
Bakışın değdiği yerde
Masumiyet diye bir şey kalmıyor.
İçimde yıllardır susturduğum
Bütün arzular uyanıyor.
Bir gülüşün var,
Günah kadar güzel,
İnsan bir kez görüp
Ömrünü verir.

Gamzelerin varsa…
Orası kader değil, tuzak.
Ama kaçmıyorum.
İsteyerek, bilerek
Yok oluyorum orada.
Bir çukur değil,
Alev çanağı sanki;
Düşen yanıyor,
Yanan vazgeçmiyor.

Karagözlüm,
Bir adım yaklaşsan
Nefesim dağılır.
Bir kelime fısıldasan
Aklım teslim bayrağı çeker.
Ben seni düşünürken
Masum kalamıyorum artık,
Düşlerim susmuyor.

Geceler bana dar,
Tenin hayalime değiyor.
Dokunmadığın halde
İçimde izlerin var.
Ellerin yok ama
Sanki her yerimde.
Bu nasıl yokluk,
Bu nasıl varlık?

Karagözlüm…
Ben seni sevmiyorum,
Seni istiyorum.
Dizginlenmeyen bir açlıkla,
Sabaha çıkmayacağını bile bile.
Bir gecelik cesaretin
Ömürlük bedelini
Gözümü kırpmadan öderim.

Gidersen kül olurum,
Kalırsan yanarım.
Ama bil;
Ben bu yangını
Söndürmek için değil,
İçinde kaybolmak için sevdim seni.