Karagöllü yar 1 Şiiri - Ömer Tural

KARAGÖL'LÜ YAR.

Uzaktan uzağa, selam durursun
Gel otur yanıma, Karagöl'lü yar
Ben seni sevdikçe, cana vurursun
Gel otur yanıma, Karagöl'lü yar.

Karüce dağında, çiçekler açmış
Yaylasında koyun, kuzu koklaşmış
Köleninde sütler, bargaçtan taşmış
Nedir bu telaşın, Karagöllü yar.

Baglarında iz yok, salkım üzüm yok
Dağlarında ceylan, kekliklerin yok
Ne selam ne sabah, dönüp bakmak yok
Gel otur yanıma, Karagöl'lü yar

Hani tırpanlarla, ekin biçerdik
Anadut kalıçla, deste ederdik
Anlımızdan terler, yenle silerdik.
Nic oldu o günler, Karagöl'lü yar.

Yığının dibinde, tahta fıçıdan
Çam kokulu mercan, bilur suyndan
Irmak bucağından.Yayla yolundan
Gel otur yanıma, Karagöl'lü yar.

Turalı sevdaya, atıpta gittin
Şu garip gonümü yakıpta gitin
İsmini sineme, yazıpta gittin
Gel otur yanıma, Karagöl'ü yar.

Ömer TURAL - 9 - 4 - 2014 İstanbul.