Karagöllü olmak budur işte
İnsanını sevmek,
Karagölün köpegini bile sevmek.
Otobisten inince,etrafına baktığında
Her bir taşı arayıp yerinde bulmak.
Bir yaprak koptuysa dalından,
İçinde burukluk hisetmek.
Karagöllü olmak budur işte
Komşunun yanan evini,
Kendi eviymiş gibi hisetmek.
Düğününe sahiplenmek,
Cenazesine benim cenazem demek.
Karagöllü olmak budur işte
Kendisi içme suy bulamazken,
İki katlı evine su çıkan komşusunu sevmek.
Kendi içmeye su bulamazken,
Pancar tarlasını sulayan komşusunu sevmek.
Karagöllü olmak budur işte
Kendi menfatını hep önde tutmak
Komşusunun öküzünü değil,
Kendi tavuğunu düşünmek.
Karagöllü olmak budur işte
Uzaklardan,çok uzaklardan,
Karayüce Dağını görmek.
Çiğdemlerini,navruzlarını Yüreğinde,
Çalbanının tozunu gözünde
Koyaklarında gezinir hisetmek.
İgde çiçeklerinin nesafet kokusunu
Taki ciğerlerine çekmek.
Hasret kalmak yaylasına,düz ovasına
Köyünü her haliyle sevmek.
İnsanı şöyle dursun,
Külüğünde dolaşan
Kedisini sevmek,köpeğini sevmek.
Ömer TURAL - 26 2 - 2015
www.karagolkoyu.info
Ömer TuralKayıt Tarihi : 14.4.2015 19:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karagöllü olmak budur işte İnsanını sevmek, Karagölün köpegini bile sevmek.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!