Karagöl Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Evrenlinin çamları sıra sıra dizilmiş,
Akar ince ince dağlarından aşağı,
Alın yazısı, yazılmış ince çizgi kadermiş,
Gençlik geldi geçti, saçlarım ağardı,
Karagöl'ün sevdalısı öldü gurbette,
Kadere bağlama yürüdüğün yolları,
Unuttun mu geceleri, ağladığın dağları,
Eserdi aşağılardan, Karadeniz rüzgarı.

Bulamadım senden başkasına aşkı,
Karagöl'ün komutanı vuruldu dağlarda,
Hani geçmişe diyorlar ki mazi,
Yollar mı, kader mi ayırdı ikimizi,
Gökyüzüne bakarak aradığım izini,
İzmir'in kordonunda seni bulamadım.

Karagöl'de güzeller, ellere gitti,
Sen güzeldin benim için peri kızı,
Kelebekler gibi bir günlük yaşamı,
Cennette bulurum gidince seni,
Huri kızı istemem kovsalar beni,
Karagöl'ün bağları kurudu yoksun,
Derler ki toprak olur da bedenim,
Ruhum arar seni sonunda bulur,
Kalmadı dünyada tüm sevdiğim,
Çıkar pencerelere benim perim,
Karagöl'ün çeşmesi akmaz boş elim,
Aşık muzaffer koşma boş yere,
Akar Kızılırmak Sivas'tan gurbete,
Tekrar gelsen doğduğun yaşına,
Yanmazdım ateş içinde boş yere,
Karagöl'ün eşikleri altın mı gümüş mü?
Bensiz kaderine ağlıyor mu Karagöl,
Karagöl'ün peri kızı yaşar mı öldü mü,
Ben ölürüm peri kızları ölmez.