Aktın ya gözlerimden...
Vefakârdın...
-Bir örümcek ağ tutar
Hem nahif hem müddei-
Hani ben hep bezminde
Şen şakıyan sedaydım
Ya sen Karadut söyle;
Nankör müsün sahiden
Bırakır gider misin ben seni terk etmeden
Geçtin ya sözlerinden...
Sebatkârdın...
-Bir tilki hile kurar
Hem cesur hem müktefi-
Hani ben hep kalbinde
Rengin bahar dalıydım
Ya sen Karadut söyle;
Çok mu büyük tamahın
Düşer misin peşine daha büyük lokmanın
Vazgeçtim düşlerimden...
Heveskârdım...
-Bir bülbül güle konar
Hem razı hem müşteki-
Hani ben, insan adım
Her hâlden şekvadayım
Ya sen Karadut söyle;
Acır mısın kendine
Şikârına küsüp de söver misin pençene
Kayıt Tarihi : 27.10.2008 20:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gece, geçkin vakit, biz üç kafadar sühran Karadut, ben ve İncir, gözler uykudan üryan Balkonda aldık demi, dağ, dere, ova, bayır; Düşmesek yükseklerden, Allah’ım bizi kayır...
![Ayşe Çabuk](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/27/karadut-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!