Yandıkça çoğalıyor külleri aşkın,
Sanki çocuk kalbi;
Saf, temiz ama alıngan
Gittikçe çoğalıyor hezeyanları aşkın
Bil-ki bitiriyor beni,akılsız hasretin
Sürdükçe çoğalıyor sessizliği; Netameli bir bekleyiş
Sanırsın Ahçik; öyle yaralı ama kararlı
Kıyımlar ardı, göç yollarında sevdalı
Gittikçe çoğalıyor acısı,
Bitiyor vicdanı yola koyanların,silersin
Aşa kan koyan insanlığı..
Kayıt Tarihi : 18.3.2011 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!