Karadenizime Şiiri - Nergiz Kartal

İlk ışıklarındasın sabahımın
Penceremden gördüğüm.
deli mavi...
Ak ak düşmüş köpüğün üzerine
danseder gibi.
Bir ileri bir geri gidip gidip geliyorsun.

Hırçınımsın yine bu sabah
Hiç uslanmayan
Toplamak öyle imkansız ki
kayalara vuruşunun biri bin pare
uzatıyorum tutmuyorsun ellerimi.

Sen denizim
Mavinin tüm kardeşlerini doğuran
Çok yolları aşmışsın biliyorum
Ama yorulmuyorsun
sabaha değin dinledim sesini
Günlerdir hep böylesin
Söyle neden susmuyor
neden durulmuyorsun.