Karadeniz Rüzgarı Şiiri - Kadir Albayrak

Bir rüzgar esti birden “O yok” dedi sinsice
Parladı gümüş hançer ve saplandı kalbime

Zamanla akıp gider mevsim hazan ve bahar
Ben de kapılacaktım esmeseydi o rüzgar

Afrika’nın yamyamı çalarken tamtamları
Benim için mi esti ayrılık rüzgarları

Böylesine zor muydu karşılıksız sevgiler
Sevenleri mi bulur çaresiz musibetler

Nasıl yok edeyim ben zihnim de şekilleri
Soru sormadan münker hem nekir melekleri

Ard arda taşınıyor yükselen cenazeler
Hiç birinden geldi mi bu güne kadar haber

Bazen yol da görürüm iki aşık kol kola
Eğilmiş güzel sözler fısıldar kulağına

Boğazımda bir düğüm oluşuverir o an
Yırtar sine’lerimi bir türlü yutkunamam

O rüzgar neden esti neden yok dedi seni
Bilmez miydi bu garip senle buldu kendini

Yol yoktu gözlerinden girmek için kalbine
Bana “dur” diyen kim di bu barikatlar niye

Es ey deli rüzgar es, yine es deli rüzgar
Eserken ismin zikret sesinden büyük rüzgar

Siz gelin fırtınalar kasırgalar siz gelin
Tek tek değil! ..Az gelir! ..İsterse birden esin

Arzum unutmak değil yanıp yanıp kavrulmak
Hiç olmazsa “Mabede” bu duyguyla gark olmak

Rüzgar olup esenler, esip bilmezler Hak-kı
Beni çarpan yel değil! .. Karadeniz rüzgarı! ...