Karadeniz Kar Altında Şiiri - Ahmet İnce

el ayak çekilmiş sokaklardan
gece boyu kar yağıyor
Karadeniz'in kalbine
tatil yağıyor öğrencilere, öğretmenlere
ıssız parklar, hırçın kıyılar, çocuk bahçeleri
şimdi kar altındadır
rüzgarın soluğuyla şarkı söylüyor
dallarda ışıklar
bütün pencerelerde indirilmiş panjurlar
kapanmış perdeler
bu saatte bir ben ayaktayım
kar altındayım
kentimin ışıklı bulvarlarında
sessizce yürüyorum
bir türlü ayrılamadım senden
deniz kentim, yeşil incim, ak martım
karlı bir kuş gibi uç gönlüme kon
özgürlüğüm de sendedir tutsaklığım da
tüm acılara karşın yine de
seviyorum seni Trabzon
bu gece ayaktayım
kar altındayım
sarhoş bir hülyanın kollarında
saatlerdir inatla yürüyorum
özgürlüğün koynunda mutluluk arıyorum
sonunda evimin kapısındayım işte
kentimin şafağı gözlerime saplanıyor
yorgunluğun yüzünde ışıyor sabah
“elveda” diyorum, tükettiğim geceye
ve ”merhaba” diyorum yeni güne
yeni bilmeceye...