Karadeniz'in Ufuk Çizgisi Şiiri - Ali Oz 2

İzliyorum o gün batımını sessiz sedasız gözlerden yaş akarken
Bitmeyecek olan bu hayallerimden birini daha Karadeniz’in eşsiz sularına uğurlarken
Çaldığın viyolonsel ezgisini mırıldanıyorum içimden o ufuk çizgisine bakarken
O sert poyraz ürpertiyor sensizken

Bak görüyor musun kaç hayal daha batırdım bu suda ?
Anılar taşındı bu sert akıntıda
Ne Dniyeper ne de Tuna anlatabildi nasıl kalınır darda
Çizik kanayan yaralarım bu durumun farkında

Her bu ufuk çizgisini Karadeniz’in başka noktasından bakmak
Bana bir lütuftu bu serin havayı içime solumak
Acıların içinde gerçek, gerçeklerin içinde acıyla yoğrulmak
En gerçek olgu olgunlaşmak

İstemesen de en zoru çözüm bulamadığında çaresiz kalmak
Kolay sanılıyordu bir şeye inanmak
Özgüven gerek, acılarda yaşanılanlara tutunmak
Büyük külfeti var, cesaret sınavına tabii olmak

Yaşanılanı tekrar etmeyeceğim cümlesi artık inandırıcı değil
Her seferinde aynı mısrayı kullanmayı bırak , çekil.
Kaderinde yaşayacaklarına eğil
Hüzünlerinde savaşmaya etmelisin meyil

Bakarsın bir gün baharda çiçekler filizlenir
Sert geçecek kışlarda o kor küllenir
Bırak dinleyelim o kemanın sesini ruhum anılarda seninle dinlenir
Tekrar bu ruh sevginle kenetlenir

Ali Özseven