Ben Akdeniz çocuğu, bilmezdim hiç karayı,
Sen bağrıma açmadan, o kapanmaz yarayı.
Bembeyaz ufuklarda, pembe hayalim vardı,
Kapkara sularına dalıp hepsi karardı.
İlahi Karadeniz! Ne diyeyim ben sana?
Sebep oldun gönlümde, kapkaranlık tufana.
Kopardın bahçemdeki, biricik gonca gülü,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Tebrikler. Sevgiler
Temiz bir çalışma olmuş. Yalın..
Tanrı’nın hükmü buymuş, böyle yazılmış kader,
Hiç aklıma gelmezdi, bir gün ellere gider.
Soldu bütün renklerim, ne bet kaldı ne beniz,
Yârim sana emanet, iyi bak Karadeniz!
duygular hoş bir şekilde kaleme alınmış kaleminize sağlık kutlarım.
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta