Karadeniz Şiiri - Mert Üçok

ıssız bir kumsal gördüm
karadenizde.
dalgalar önceden kırılıyordu
kıyıya rakı vuruyordu...

yağmur durmadı.
sordum var mı sonu bunun diye,
durmaz dediler.
efkar bitmiyor diye geçirdim içimden...

deniz kurşuni,
gökyüzü meni rengiydi.
yağmur bir perde
dalgalanıyor rüzgarın önünde

tam o sırada exan duyuldu
gökyüzünü delip geçen minarelerden.
aşk için, güneşli günler için

hala yağmur yağıyordu.
...dalgalar...
gökten bir martı geçti
çığırtkan ve alabildiğine asi

birden göründü paslı bir güneş.
bulandı ortalık; gri bir metal.
yırtıldı zaman, gün genişledi
etraf kül kül..
kumsal, deniz, çatılar, soluğum.

ama dalgarın köpükleri hep rakı
ve yağmur hala buhran

gözler dayanmadı bu efkara.
gözyaşlarım kara kara
dökülürken,
“karadenizde keder bitmez” dedi
yoldan geçen ak sakallı amca